EUROPEJSKI NAKAZ ZAJĘCIA RACHUNKU BANKOWEGO – WNIOSEK

Europejski nakaz zajęcia rachunku bankowego wydawany jest na wniosek. Wniosek o wydanie nakazu zabezpieczenia są składane przy użyciu formularza ustanowionego na mocy aktów wykonawczych przyjętych przez Komisję Europejską.

Wskazany wniosek musi zawierać następujące informacje:
a) nazwę i adres sądu, do którego wniosek jest składany;
b) informacje dotyczące wierzyciela: imię, nazwisko i dane kontaktowe, a także, w stosownych przypadkach, imię, nazwisko i dane kontaktowe przedstawiciela wierzyciela, oraz:
(i) w przypadku gdy wierzyciel jest osobą fizyczną – jego datę urodzenia oraz, w stosownych przypadkach i gdy jest dostępny, jego numer dowodu osobistego lub paszportu; lub
(ii) w przypadku gdy wierzyciel jest osobą prawną lub innym podmiotem posiadającym zdolność prawną do pozywania i bycia pozwanym na mocy prawa danego państwa członkowskiego – państwo uzyskania osobowości prawnej, utworzenia lub rejestracji
oraz numer identyfikacyjny lub numer w rejestrze lub, gdy nie posiada takiego numeru – datę i miejsce uzyskania osobowości prawnej, utworzenia lub rejestracji;
(c) informacje dotyczące dłużnika: imię, nazwisko i dane kontaktowe, a także, w stosownych przypadkach, imię, nazwisko i dane kontaktowe przedstawiciela dłużnika, oraz, o ile są dostępne:
(i) w przypadku gdy dłużnik jest osobą fizyczną – jego datę urodzenia i numer dowodu osobistego lub paszportu; lub
(ii) w przypadku gdy dłużnik jest osobą prawną lub innym podmiotem posiadającym zdolność prawną do pozywania lub bycia pozwanym na mocy prawa danego państwa członkowskiego – państwo uzyskania osobowości prawnej, utworzenia lub rejestracji oraz numer identyfikacyjny lub numer w rejestrze lub, gdy nie posiada takiego numeru – datę i miejsce uzyskania osobowości prawnej, utworzenia lub rejestracji;
d) numer, za pomocą którego możliwe jest zidentyfikowanie banku, taki jak IBAN lub BIC, oraz nazwę i adres banku, w którym dłużnik posiada co najmniej jeden z rachunków podlegających zabezpieczeniu;
e) o ile są dostępne – numer rachunku lub rachunków, które mają zostać zabezpieczone oraz, w takim przypadku informację dotyczącą tego, czy powinny zostać zabezpieczone inne rachunki, które dłużnik posiada w tym samym banku;
f) w przypadku gdy niemożliwe jest podanie żadnej z informacji wymaganych na mocy lit. d) – oświadczenie, że złożono wniosek w celu uzyskania informacji o rachunku zgodnie z art. 14, w przypadku gdy taki wniosek jest możliwy wraz z uzasadnieniem, dlaczego wierzyciel uważa, że dłużnik posiada jeden lub więcej rachunków w banku w danym państwie członkowskim;
g) kwotę, której dotyczy nakaz zabezpieczenia:
(i) w przypadku gdy wierzyciel nie uzyskał jeszcze orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego, kwotę głównego roszczenia lub jego część i kwotę wszelkich odsetek wymagalnych zgodnie z art. 15;
(ii) w przypadku gdy wierzyciel uzyskał już orzeczenie, ugodę sądową lub dokument urzędowy, kwotę głównego roszczenia określoną w orzeczeniu, ugodzie sądowej lub dokumencie urzędowym lub część tego roszczenia oraz kwotę wszelkich odsetek i kosztów wymagalnych zgodnie z art. 15;
h) w przypadku gdy wierzyciel nie uzyskał jeszcze orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego:
(i) opis wszystkich istotnych okoliczności potwierdzających właściwość sądu, do którego kierowany jest wniosek o wydanie nakazu zabezpieczenia;
(ii) opis wszelkich istotnych okoliczności przywołanych jako podstawa roszczenia, a w stosownych przypadkach – podstawa żądanych odsetek;
(iii) oświadczenie dotyczące tego, czy wierzyciel wszczął już postępowanie w sprawie głównej przeciwko dłużnikowi;
i) w przypadku gdy wierzyciel uzyskał już orzeczenie, ugodę sądową lub dokument urzędowy – oświadczenie, w którym stwierdza się, że orzeczenie, ugoda sądowa lub dokument urzędowy nie zostały jeszcze wykonane, lub w przypadku, gdy zostały wykonane częściowo – wskazanie, w jakim zakresie nie zostały wykonane;
j) opis wszelkich istotnych okoliczności uzasadniających wydanie nakazu zabezpieczenia zgodnie z wymogami art. 7 ust. 1;
k) w stosownych przypadkach, podanie przyczyn, dla których wierzyciel uważa, że powinien zostać zwolniony ze składania kaucji zgodnie z art. 12;
l) wykaz dowodów przedstawionych przez wierzyciela;
m) oświadczenie przewidziane w art. 16 dotyczące tego, czy wierzyciel zwrócił się do innych sądów lub organów z wnioskiem o o równoważny nakaz krajowy lub tego, czy taki nakaz został już uzyskany lub czy odmówiono jego wydania, a jeśli został uzyskany – w jakim zakresie nakaz ten został wykonany;
n) opcjonalnie – podanie numeru należącego do wierzyciela rachunku bankowego do celów ewentualnej dobrowolnej spłaty roszczenia przez dłużnika;
o) oświadczenie, w którym stwierdza się, że informacje podane przez wierzyciela we wniosku są – zgodnie z jego najlepszą wiedzą – prawdziwe i pełne i że wierzyciel jest świadom, że umyślne złożenie fałszywych lub niepełnych oświadczeń może pociągać za sobą prawne konsekwencje na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym składany jest wniosek, lub odpowiedzialność na mocy art. 13.
Do wniosku załączone winny być wszelkie istotne dokumenty na potwierdzenie wskazanych okoliczności oraz, w przypadku gdy wierzyciel uzyskał już orzeczenie, ugodę sądową lub dokument urzędowy, odpis orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego spełniający warunki niezbędne do stwierdzenia autentyczności tych dokumentów. Wniosek i załączniki mogą zostać złożone przy użyciu jakiegokolwiek środka łączności, w tym łączności elektronicznej, który jest akceptowany w przepisach proceduralnych państwa członkowskiego, w którym składany jest wniosek.

W przypadku gdy wierzyciel uzyskał w państwie członkowskim wykonalne orzeczenie, ugodę sądową lub dokument urzędowy, na mocy których dłużnik ma obowiązek spłacić roszczenie wierzyciela, a wierzyciel ma podstawy uważać, że dłużnik posiada jeden lub więcej rachunków w banku w konkretnym państwie członkowskim, ale nie zna ani nazwy, ani adresu tego banku, ani też numeru IBAN, BIC lub innego numeru bankowego, umożliwiającego identyfikację tego banku, wierzyciel może zwrócić się do sądu, do którego składany jest wniosek o wydanie nakazu zabezpieczenia, by sąd ten zażądał od organu ds. informacji państwa członkowskiego wykonania uzyskania informacji niezbędnych do zidentyfikowania tego banku lub tych banków oraz rachunku lub rachunków dłużnika. Wskazany wniosek składa się we wniosku o wydanie nakazu zabezpieczenia. Ponadto wierzyciel zobowiązany jest uzasadnić, dlaczego uważa, że dłużnik posiada jeden lub więcej rachunków w banku w konkretnym państwie członkowskim i przekazać Sądowi wszelkie istotne dostępne mu informacje o dłużniku oraz rachunku lub rachunkach, które podlegają zabezpieczeniu.
Jeżeli Sąd uzna, że wniosek wierzyciela jest uzasadniony, przekaże on wniosek o udzielenie informacji organowi ds. informacji Państwa członkowskiego, w którym zabezpieczenie ma zostać wykonane. Aby zapewnić ochronę danych osobowych dłużnika, uzyskane informacje dotyczące identyfikacji rachunku bankowego lub rachunków bankowych dłużnika nie powinny być przekazywane wierzycielowi. Powinny one być przekazywane wyłącznie Sądowi, który złożył wniosek, oraz, w drodze wyjątku, bankowi, jeżeli bank ten lub inny podmiot odpowiadający za wykonanie nakazu w państwie członkowskim wykonania nie jest w stanie zidentyfikować rachunku dłużnika na podstawie informacji przekazanych w nakazie, na przykład gdy w tym samym banku prowadzone są rachunki należące do kilku osób noszących to samo nazwisko i mających ten sam adres.
Na wniosek wierzyciela nakaz zajęcia rachunku bankowego obejmuje, poza roszczeniem głównym, wszelkie odsetki narosłe od kwoty tego roszczenia zgodnie z prawem właściwym dla tego roszczenia. Ponadto, gdy wierzyciel uzyskał już orzeczenie, ugodę sądową lub dokument urzędowy, nakaz zabezpieczenia może obejmować także koszty uzyskania takiego orzeczenia, w zakresie w jaki ustalono, że koszty te musi ponieść dłużnik. Nakaz zajęcia rachunku bankowego wydawany jest jednak w odniesieniu do kwoty uzasadnionej dowodami dostarczonymi przez wierzyciela, w żadnym wypadku jednak nie może on zostać wydany na kwotę wyższą niż wskazana przez wierzyciela we wniosku.
Sąd podejmuje decyzję co do wydania nakazu zajęcia rachunku bankowego bezzwłocznie, nie później jednak niż przed upływem terminów określonych w Rozporządzeniu, przy czym najdłuższy termin, w przypadku, gdy wierzyciel nie uzyskał jeszcze orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego wynosi 10 dni roboczych od daty złożenia wniosku lub- w stosownych przypadkach – uzupełnienia wniosku. Jeżeli Sąd uzna, że konieczne jest przesłuchanie wierzyciela bądź też jego świadków, przeprowadza przesłuchanie bezzwłocznie i decyzję co do nakazu wydaje do końca piątego dnia roboczego po dniu, w którym odbyło się przesłuchanie. Wskazane terminy znajdują również zastosowanie do decyzji Sądu nakładającej wymóg złożenia kaucji przez wierzyciela. W przypadku wydania wskazanej decyzji Sąd decyduje co do nakazu bezzwłocznie, gdy tylko wierzyciel złoży wymaganą kaucję. Nakaz wydawany jest przy użyciu formularza ustanowionego na mocy aktów wykonawczych przyjętych przez Komisję Europejską.